Anne ve Babaların Çocuk Yetiştirme Tutumları

Her çocuk  dünyaya geldiği ailede şekil almaktadır. Çocuklarla iletişim biçimimiz, davranışlarımız, hareketlerimiz ileride onların nasıl birer yetişkin olacaklarını belirlemede büyük rol oynamaktadır.

Çocuklarımızı yetiştirirken farkında olmadan birçok hataya da sebebiyet  verebilmekteyiz. Mükemmel olmalarını beklemek, hata yapmamalarını istemek, hep uslu bir çocuk olmaları için telkinde bulunmak, bizim ideallerimizi gerçekleştirmelerini istemek… Fakat çocuğumuzun bizden farklı bir birey olduğunu kabul etmeliyiz. Onlarında farklı beklenti, istek ve ideallerinin olabileceğini unutmamalıyız.

Çocuklar söylenilenleri değil gördüklerini yaparlar.Mutlu geçen çocukluk ileride iyi bir insan olma yolunda atılan adımken şiddet ortamında büyüyen çocuk şiddete eğilimline atılan adım olmaktadır. Hatalı çocuk yetiştirirken kullanılan aile tutumlarını incelemek gerekirse;

Aşırı baskıcı ve otoriter tutum

  • Çocuğa nedenleri açıklanmayan kurallar konur, bu kurallara uymadığı takdirde ceza verilir.
  • Sürekli eleştiren, yargılayan, suçlayan anne-babalardır
  • Çocuk içine kapanık, çekingen, itaatkar olabileceği  gibi aşırı saldırgan ve zorba da olabilir.
  • Çocuk alacağı ağır cezalardan kaçmak için yalan söyleyebilir
  • Kötü muameleye maruz kalmaktan korktukları için anne ve babaya karşı uysal olmaktadır, fakat içten içe anne babaya karşı düşmanlık duyguları geliştirirler.
  • Sürekli hata yapar

Aşırı hoşgörülü / serbest tutum

  • Çocukların her istedikleri sorgulanmadan yerine getirilir
  • Anne baba çocuğun davranışına karışmaz, sadece büyük problem olduğunda varlığını hissettirir.
  • Çocuğa hiçbir zaman kesin kural konmaz
  • Her istediğini ailesine yaptırmayı alışkanlık haline getiren çocuk bu tavrı arkadaşlarından ve çevresinden görmeyince uyum sağlamada güçlük çeker.
  • Sabırsız, sorumsuz, bencil, çabuk darılan ve her an dilediğinin yapılmasını bekleyen çocuklardır

Aşırı koruyucu tutum

  • Çocuklarına hayat tecrübesi yaşama fırsatı tanımazlar
  • Çocuklarına hiçbir iş ve sorumluluk vermezler
  • Hayattan edinmeleri gereken deneyimleri edinmeden hayatla karşı karşıya kaldıklarında uyum sağlamakta güçlük çekmektedirler.
  • Dolayısıyla huzursuz ve kaygılı olur
  • Onu himayesi altına alabilecek herkese karşı bağımlı olmaya başlar.
  • Davranış bozukluğu (tırnak yeme, kekemelik, alt ıslatma, okul fobisi, yalan, …vb.) ve bencillik görülür.

Dengesiz ve kararsız tutum

  • Anne ile baba arasındaki görüş ayrılığından kaynaklıdır.
  • Tüm çocuklara eşit davranmama
  • Kız ve erkek çocuğa cinsiyetine göre farklı davranması,
  • Çocuk hangi davranışı, nerede?, nasıl?, ne zaman? yapacağı konusunda bocalar.
  • İç çatışmalar, huzursuzluk ve öncelikle anne babaya sonra da insanlara karşı güvensizlik oluşur.

İlgisiz ve duyarsız tutum

  • Çocuğa karşı denetim, çocuğun ilgi ve gereksinimlerine verilen tepki çok düşüktür.
  • Çocuklarına yeteri kadar zaman ayırmazlar
  • Çocukları için hiçbir konuda gerekli çabayı harcamazlar.
  • Ruhsal durum ve okul başarısıyla ilgilenilmez.
  • Okula ilgisizlik, suç işleme, içki-sigara, yanlış arkadaşlar, başına buyruk yaşam, şiddet eğilimi.

Neler Yapabiliriz?

  • Çocuğu ayrı bir birey olarak kabul edin
  • Kuralların uygulanmasında çocuğa etkin bir rol ve sorumluluk verin.
  • Dozunda eleştiri ,dozunda övgü kullanın
  • Ceza ve öğüt yerine istenilen davranışların açıkça belirtin
  • Kendi kendine yeterli olma ve kendi problemlerini çözme konusunda cesaretlendirin
Bu gönderiyi değerlendir
Yorum yapın