SONSUZLUĞA SUSAR İNSAN!

Çiçek açmış hayallere koşarak yaşar insan,

Çimlere uzanır yorgunluğu…

Bir gölgede sakinleşir, bir deniz kenarında ağlar,

Ulaşılmaz olduğu anlarda ulaşılmak ister.

Gözleri soluktur bazen,

Bazen de göz bebekleri büyük…

İki duygu arasında gider, gelir.

Sonra gelir ölüm.

Sonsuza susar insan.